rumiana . wielokrotnie zwodziła ją ładność i brała w swoje syrenie władanie . a zakręt , który jest w niej , nigdy nie będzie prostą . tak wygląda utożsamiony internet . jest łazarzem . poniekąd ci o tym opowie . sztuka jest sztuką . a wszystko inne , jest wszystkim innym . puzzlement . mistrustful . if you let your mind take form , it becomes localized . when you feel that happen , return and come back to a formless state .
gdzie bohater objaśnia i pokazuje w wiejskim barze, jak ziemia kręci się wokół słońca
"(...) Erdem w tym filmie jawi się jasno jako turecki Béla Tarr. Porównania moża by mnożyć. Od samych idei kosmosu (słynna scena z "Werkmeister Harmonies" Tarra, gdzie bohater objaśnia i pokazuje w wiejskim barze, jak ziemia kręci się wokół słońca), pojawienia się nikomu nieznanego bohatera w małej społeczności, poprzez lokalizację opowieści w małej, dość ponurej mieścinie głęboką zimą (u Erdema ta mieścina to słynne już z pamukowskiego "Śniegu" Kars), a skończywszy na konkretnych scenach (m.in. analogia biegnących żołnierzy do biegnących do szpitala wieśniaków czy głowy zwierząt w dużym przybliżeniu) i funkcji satelity, który spada na ziemię i do którego można wejść (tak jak w "Werkmeister Harmonies" można było wejść do martwego wieloryba). Zapytałam reżysera o te odniesienia, czy wzorował się świadomie na filmie Tarra - odparł potakując, że jeśli miałby wybrać kilku reżyserów, którzy odnieśli największy wpływ na jego twórczość, Béla Tarr z pewnością znalazłby się na górze listy (wymienił także Lucrecię Martel jako wielką inspirację), tak więc moje podejrzenia nie były bezpodstawne. Tylko czekam, aż w kinach zaczną pokazywać tzw. double bill: "Werkmeister Harmonies" razem z "Kosmosem". Te filmy przenikają się nawzajem, jeden ułatwia zrozumienie i dotarcie do jądra drugiego."
Make the world to believe in you and to pay heavily for this privilege. Gilbert & George
"(...) Erdem w tym filmie jawi się jasno jako turecki Béla Tarr. Porównania moża by mnożyć. Od samych idei kosmosu (słynna scena z "Werkmeister Harmonies" Tarra, gdzie bohater objaśnia i pokazuje w wiejskim barze, jak ziemia kręci się wokół słońca), pojawienia się nikomu nieznanego bohatera w małej społeczności, poprzez lokalizację opowieści w małej, dość ponurej mieścinie głęboką zimą (u Erdema ta mieścina to słynne już z pamukowskiego "Śniegu" Kars), a skończywszy na konkretnych scenach (m.in. analogia biegnących żołnierzy do biegnących do szpitala wieśniaków czy głowy zwierząt w dużym przybliżeniu) i funkcji satelity, który spada na ziemię i do którego można wejść (tak jak w "Werkmeister Harmonies" można było wejść do martwego wieloryba). Zapytałam reżysera o te odniesienia, czy wzorował się świadomie na filmie Tarra - odparł potakując, że jeśli miałby wybrać kilku reżyserów, którzy odnieśli największy wpływ na jego twórczość, Béla Tarr z pewnością znalazłby się na górze listy (wymienił także Lucrecię Martel jako wielką inspirację), tak więc moje podejrzenia nie były bezpodstawne. Tylko czekam, aż w kinach zaczną pokazywać tzw. double bill: "Werkmeister Harmonies" razem z "Kosmosem". Te filmy przenikają się nawzajem, jeden ułatwia zrozumienie i dotarcie do jądra drugiego."