Muzeum Sztuki W Łodzi
Łódź, ms2, Ogrodowa 19
Wykład organizowany w ramach cyklu "Na oko – Strzemiński. Wykłady i seminaria" towarzyszącego wystawie "Powidoki życia. Władysław Strzemiński i prawa dla sztuki".
W jednym z listów do Juliana Przybosia Władysław Strzemiński skrytykował Tadeusza Peipera za to, że w „Na przykład dał propagandę programu PPS środkami nowoczesnej sztuki”, podczas gdy „ze sztuki nowoczesnej PPS nie wynika”. Nie chodzi bowiem o „to, by cokolwiek propagować, lecz o to, by logika stanowiska wobec życia wynikała z logiki sposobów artystycznych. […] Dopóki się nie wysnuje ze sztuki nowoczesnej jej społecznych i ideologicznych konsekwencji – logiki formy, dopóty będzie ona zawieszona w próżni i nie znajdzie przedłużenia społecznego. Mówię nie o agitacji lub stanowisku politycznym i ich »wyrażaniu« środkami sztuki, lecz o logice postawy życiowej wobec faktów życia indywidualnego (autora) i wobec faktów życia otaczającego, logice wynikającej z logiki form artystycznych”.
Wykład będzie próbą rekonstrukcji kształtu polityki, która „wynikała” czy też mogłaby „wynikać” ze sztuki Strzemińskiego. Będzie też próbą wpisania idei Strzemińskiego w szerszą tradycję myślenia o działaniu politycznym na bazie modelu, jakiego dostarcza sztuka. Pozwoli to dotrzeć do decydujących impulsów i napięć, z jakich rodziło się myślenie artysty, a także stworzyć przestrzeń dla dyskusji na tym, które z nich mogą i powinny być dziś przedmiotami aktywnego, transformacyjnego dziedziczenia.
Wykład stanowi wprowadzenie do dwóch spotkań seminaryjnych, których głównym celem będzie rozwinięcie dyskusji nad aktualnością dziedzictwa Strzemińskiego na płaszczyźnie relacji sztuka – polityka.
