Być może każde doświadczenie, które nie jest krzykiem rozkoszy lub bólu, zostaje przechwycone przez instytucje. Michel de Certeau

Bo było nieosobiście ostatnio . Narodziło się w zawczasie , gdy nagminnie myślałam o czarności w kontrze do przezroczystości ( na długo przed czarną skrzynką ) i wymyśliłam udokumentowany proces tworzenia świecy ze smoły + obiekt . Czysta forma .

Wtopić wszystko w maź, którego trzon stanowić będzie knot . Knot jak knot . Kręgosłup .

Powstał nawet na tę okoliczność wiersz namierzający:

trochę
lepka
kiedy się zmoczę

brzegi odstają
od środka
kiedy niewolno puchnie

serdeczny
zlewa się z kolanem

jako ostatnie wpływa ucho w Achillesa

z drobnych kostek karku
zsuwa się ciężko odłamując kły


suchy
wiarygodny
sterczy
mój
moralny


niewiotki
mówią dewotki



Diana opowiadała , że w święto Św. Łucji w Szwecji dzieci chodzą w kółko zanurzając poszczególne knoty w wiadrach z podgrzanym woskiem , śpiewają piosenki - w międzyczasie masa na knocie zastyga .

A więc: ¬ ślina , włosy z wanny , resztki jedzenia , naskórek w masie nie do rozpoznania . Smołowa i tak by się nie paliła .

Nie zrobiłam i czeka . Zastanawiam się . . . Czasami człowiek aż boi się zacząć jak pomyśli jak Szuka się kontekstu . A projekt ma kontekst wiarygodny procesualny . Albo tak mi się wydaje - to powód dla którego ta praca nie zostanie zrealizowana teraz .

Jest też taki projekt duo działania z Michałem B. , gdzie w rysunkowym trójkącie staną u podstawy waga i huśtawka , a u szczytu niewrażliwość tych instrumentów w jednym obiekcie , nierytmiczna toporność ruchu .

Jest projekt na listopad 2011 z dobrymi kobietami i performatywnie głosem . Tam organizuję .

Bardzo mnie męczą pytania o to, kiedy moja wystawa. Bardzo źle to znoszę i mam czasem - w porywach złego flow - wątpliwości co do szczerości intencji. Wystawy robi się dziś na zaproszenie galerii. Performance robi się na zaproszenie festiwalu. Źle znoszę formułę kolejki! Należy jakoś wyjść przeciw sytuacji żeby móc tworzyć / jak szukał Ludwiński dawno temu, ale odwrotnie proporcjonalnie. W jego czasach żaden szanujący się artysta nie wszedłby w targi sztuki. Sztuka i artyści byli inni. Targowanie było czymś innym, i kasa.
Nie można tak o wejść w ich flow. Generalnie moje rzeczy we flow nie wchodzą ; po prostu takie są. I nie buduję żadnej alternatywy, ani awangardy awangardy. Po prostu skupiam się na obrzeżach, a obrzeża jak to obrzeża są nierozpoznane.

Naokoło opowiadam, że mam inny rytm. Że nie chcę wystawy retrospektywnej w Zachęcie w wieku 29 lat, że muszę się jeszcze dużo dowiedzieć, że studia, które skończyłam, nie były do końca artystyczne, że sama nie wiem tak wielu ważnych i tak wielu ważnych nie poznałam. Że nie wiem którędy do mojej głowy. Że serce w sztuce będzie zawsze.

Nie wykręcam się.

Kochani ja mam czas i inny rytm niż świat. Dajcie mi trzydzieści lat na stworzenie pierwszej pięknej rewolucyjnej idei. Pomiędzy zajmę się czymś. Obiecuję, że będę ciężko pracowała przez te lat trzydzieści.

Poza tym problem z autorytetami nie mija, z instytucjami, z zasadami, z obyczajowością. Nie chcę słuchać jak jest wiarygodniej. Toż jestem kim jestem, będę pracowała nad sobą nie pielęgnując buntu, a wrażliwość i czułość na schemat.

Wróciłam w środku nocy, ale nie nożownikiem. Oj muszę organizować czas na tej trasie bo kilka następnych miesięcy letargu oknowego nie owocuje. Będę organizować.

W CSW rozsądna wystawa człowieka . Polecam emocjonalny uświadczony ogląd . Dorośli jak dzieci wsadzają palce w ekrany jak do cukiernicy .