eleph

ASX CHANNEL: Daido Moriyama

Circus, 1973
HIKARI TO KAGE (Light and Shadow), 1982

chłopiec mi powiedział

mówi pani jak mickiewicz

BEAR IN HEAVEN

na święta chętnie bym się zdematerializowała

leżenie dobroć wygrzewa
ale wstanie ją zawiewa


Miron Białoszewski

Wiktor Bartel

Wiosenne porządki na dysku. Czyli co niepotrzebne przenieść do katalogu, który będzie jeszcze trudniej znaleźć. Bo przecież jeszcze kiedyś się może przydać, na przykład na jesienne porządki.

Jutro warsztaty malarskie w gimnazjum. Damn jaki stres.

Przyglądam się drzewu.

Mogę je potraktować jako obraz: sterczący w nawale światła słup albo tryskająca zieleń zalana łagodnością srebrzystego błękitu.

Mogę je odebrać jako ruch: tętniące żyły w mocno osadzonym i pnącym się w górę pniu, ssanie korzeni, oddychanie liści, nieustanna wymiana z ziemią i powietrzem – i sam tajemniczy wzrost.

Mogę je zaklasyfikować do określonego gatunku i patrzeć na nie jako na okaz, studiując budowę i sposób życia. Mogę do tego stopnia pominąć jego konkretne istnienie i konkretną formę, że ujrzę w nim już tylko wyraz prawa – praw, zgodnie z którymi stałe przeciwieństwo sił stale ulega załagodzeniu, albo praw, wedle których substancje mieszczą się i rozdzielają.

Mogę je zdematerializować i uwiecznić przez sprowadzenie do liczb, do czystego stosunku liczbowego.

Ale drzewo pozostaje moim przedmiotem, ma swoje miejsce i swój czas, swoją jakość i swoje właściwości.

Ale może się też zdarzyć (...) że przyglądając się drzewu, zostanę włączony w relację z nim – i wtedy drzewo przestanie być Ono.
(...)

Obecne jest wszystko, co dotyczy drzewa: jego forma i mechanika, jego kolory i chemia, jego rozmowa z żywiołami i rozmowa z gwiazdami – wszystko jako jedna całość.

Drzewo nie jest wrażeniem, grą mojej wyobraźni, wartością nastrojową; ono żyje naprzeciw mnie i ma ze mną do czynienia; tak jak ja z nim – tylko inaczej.

Nie próbujmy osłabiać sensu relacji: relacja jest wzajemnością.

Martin Buber - Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych

U podstaw istoty warsztatów leży zdolność do otwartej inicjacji, a może i charyzmat prowokującego prowadzącego i jego umiejętności przyznawania wolności twórczej uczestniczącym w warsztatach. Są to warunki podstawowe zarówno wtedy, kiedy ustala się hasło czy obszar dla wspólnej aktywności, jak i wtedy, kiedy każdy z uczestników realizuje własny, nurtujący go problem.
Warsztaty są rodzajem aktywności, która jest zawsze warunkowana wrażliwością i stanem wiedzy konkretnej osoby. Sztuka jest rodzajem nieustannego doświadczania, a nie doświadczeniem. Jest ona procesem interpersonalnym i jednorazowym. Doświadczanie, w odróżnieniu od doświadczenia, nie pozwala na powtórzenie procesów, nie sprowadza się więc tylko do elementów, czyli wartości uchwytnych, lecz jest jednocześnie „dotykaniem” stanów i międzywartości.
Doświadczenia osób twórczych mogą dać dziecku najwięcej nie w postaci gotowego „produktu”, lecz przez partnerski udział w procesie twórczym. O partnerstwo z dzieckiem w procesie twórczej aktywności nietrudno, a także nietrudno wówczas wydobywać tkwiące w poszczególnych osobach wartości i możliwości, a więc to co nieodkryte.
(...)
Niepowtarzalność jest istotną cechą tworzenia. „Przygotowanie” do tworzenia może polegać na tym, że młody człowiek nie tylko wydobywa z siebie możliwości, ale i respektuje aktywnie własne wątpliwości.
(...)
Bezpośrednie doświadczanie praktyczne ujawnia różne stanowiska, postawy i poglądy, a wiedza z nich wynikająca oraz towarzyszące im napięcie są gwarantem twórczej skuteczności dla każdego z uczestniczących, dla wszystkich uczestników oraz dla prowadzącego. Dochodzi do możliwości odnajdywania wrażliwości, zbliżania się do własnych podejrzeń i przypuszczeń, a więc do źródeł własnych i do ciągłego odnawiania i rewizji dotychczasowego spojrzenia.

Jan Berdyszak - Warsztaty, kreacja, edukacja

Mam przeczucie, że pojęcie twórczości zbliża się coraz bardziej do pojęcia zdrowej, samorealizującej się w pełni ludzkiej osoby i w końcu może okazać się, że dotyczą one tego samego. Skłaniam się także ku wnioskowi […], że twórcze, artystyczne wychowanie, czy też lepiej wychowanie przez sztukę, może okazać się szczególnie ważne nie tylko dla stwarzania artystów czy dzieł sztuki, lecz dla stwarzania lepszych ludzi.

A.H. Maslow, Motywacja i osobowość, przekł. P. Sawicka, Warszawa 1990.

To nie jest kwartał parkietu zezwalający na wszystko, tutaj decyzja postawienia jednego nawet kroku jest decyzją nieodwracalną. Jeśli musisz, jeśli chcesz przejść przez ten ośnieżony biały prostokąt, zasadniczo zmieniając jego obraz, to musisz mieć świadomość, że nie chodzi o to tylko byś przeszedł, lecz byś odnalazł drogę. Rozpoznaj narzędzia, które zastane ograniczenia proponują.

Janusz Bałdyga - Projekt warsztatowy: ze sztuką – wobec sztuki

Jeanette Winterson :

Wolność na jedną noc / The Powerbook

* Dziwny jest ten świat, w którym można mieć tyle seksu, ile się chce, a za to miłość stanowi tabu. Mówię tu o prawdziwej miłości, wielkiej, namiętnej, w której nie ma miejsca na czułość, wygodę czy szczęście. Prawda jest taka, że miłość taranuje ci życie niczym lodowa kra i wtedy toniesz, nawet jeśli masz serce skonstruowane jak Titanic. Taka jest jej siła, intensywność. Nie jest poprawna, nie jest czysta, nie da się nad nią panować.

* Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć. Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno. Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy. To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.

* Moje poszukiwanie ciebie i twoje poszukiwanie mnie to poszukiwanie czegoś, co nie może być znalezione. Tylko niemożliwe jest warte wysiłku. To, czego szukamy, to miłość objawiająca się co jakiś czas w ludzkim kształcie, lecz wypychająca nas poza granice człowieczeństwa, w sferę zwierzęcych instynktów i boskiego awansu. Miłość, której szukamy, unieważnia ludzką naturę. Ma w sobie dzikość i chwałę, których pragniemy bardziej niż samego życia. Miłość nie liczy się z kosztami ponoszonymi przez nią samą i przez innych; nic nie jest tak okrutne jak miłość. Nie ma takiej miłości, która nie pozostawia stygmatów na dłoniach i stopach.

* W życiu trzeba być bohaterem we własnych oczach. Chcę przez to powiedzieć, że jak nam na czymś zależy, to należy to zdobywać własnymi siłami i własnymi sposobami.


Zapisane na ciele (1992) / Written on the Body tłum. Hanna Mizerska

* Nie jestem typem, który potrafi zastąpić miłość wygodą, a namiętność przygodnymi znajomościami. Nie chcę nosić kapci w domu, a pantofle do tańca wkładać w małej garsonierze za rogiem. Tak właśnie się robi, prawda? Popakuj swe życie sprawnie jak w supermarkecie, nie mieszaj serca z wątrobą.

* Jedynie miłość jest silniejsza od pożądania i jest jedynym prawdziwym powodem oparcia się pokusie. Są tacy, którzy twierdzą, że przed pokusą można się zabarykadować w domu. To ci sami, którzy sądzą, że zabłąkane pragnienia można wypędzić z serca jak przekupniów ze świątyni. Może można, jeśli dniem i nocą myślisz o swoich słabych punktach, nie patrzysz, nie wąchasz, nie marzysz.

It is pointless to argue with someone whose living depends on disagreeing with you...

http://www.designboom.com/

Zmarł Miroslav Tichy. Miał 84 lata.

‎- Po pierwsze musisz mieć kiepski aparat! Po drugie: jeśli chcesz być sławny musisz robić coś tak brzydko jak nikt wcześniej - twierdził. Z niedoskonałości swoich zdjęć czynił ich największą zaletę.

Fotografował aparatami, które sam robił -... z puszek, starych okularów i masy innych nieprzydatnych rzeczy. Chodził po swoim rodzinnym mieście, czeskim Kyjovie i robił zdjęcia. Głównie kobietom. Najlepiej jak były skąpo ubrane - na plaży w bikini, w ogródku, w parku. Jak podwinęła im się spódnica, jechały na rowerze lub akurat się przebierały. Często same pozowały mu z uśmiechem - myślały, że Tichy robi sobie żarty - wziął jakiś złom i udaje, że robi zdjęcia.

Fotografował od lat 60. Jednak światowe galerie upomniały się o niego, gdy był już po siedemdziesiątce. Po roku 2000 odbyło się wiele wystaw, na których prezentowano jego zdjęcia - m.in. w Niemczech, Austrii, USA, Kanadzie, Holandii, Hiszpanii.

Zostawił po sobie tysiące zdjęć.

more

Coś tu próbuję zmienić, wysegregować loty.

Na szczęście to się nie udaje. Etykieta. Dodałam funkcję postowych etykiet, aby łatwiej odnajdywać ulubione warstwy. U dołu strony. Wciąż nad tym pracuję.

Przeczytałam w Tygodniku Powszechnym wywiad z Pankowskim. I on w nim powiedział:

"Najpierw jest ciało, potem mowa, która z ciałem pozostaje w ścisłym związku, a później pojawiają się inne istnienia, wobec których ani ciało, ani język nie mają wrogich zamiarów."

Myślę, że tym innym istnieniem może być sztuka. Bo sztuka nie należy do języka. Szczerze w to wierzę, odkąd powiedział mi to prof. Jan Berdyszak. 

Drodzy artyści, nie bez powodu Marina Abramovic w filmie OUR CITY DREAMS mówi parafrazując, że jeśli nie rozumiesz tego, co robisz, to nie ma znaczenia. Jeśli sztuka jest dla Ciebie jak oddychanie i po prostu musisz, wszystko się kiedyś wyjaśni i poukłada. Powiedziała, że jej zajęło 25 lat dojście do niektórych wyjaśnień.

Mogło się to zdarzyć, bo sztuka nie jest językiem. Nie zachowuje struktury języka. Ma inne funkcje. To ważne. Bardzo ważne.

trochę muzyki od Bad Books

OUR CITY DREAMS

BABSKA MUZA w Kinie Muza: dzisiaj 17.04.2011., godz.18.00

OUR CITY DREAMS

Reż. Chiara Clemente, USA 2008, 85 min.

Nakręcony w ciągu dwóch lat, „Our City Dreams” jest zaproszeniem do odwiedzenia twórczej przestrzeni pięciu artystek, z których każdy posiada własną energię, motywację i pasję. Te kobiety, których działalność rozciąga się na kilka dekad i reprezentują różne kultury , mają jedną wspólną cechę poza tworzeniem sztuki: miasto, do których podróżowały i teraz nazywają domem - Nowy Jork.

Bohaterkami filmu są: Nancy Spero, Marina Abramovic, Kiki Smith, Ghada Amer, Swoon.

Gwarancje Kultury

Już po raz szósty kapituła konkursu, w skład której wchodzą redaktorzy TVP Kultura oraz specjaliści w różnych dziedzinach kultury i sztuki, wybrała laureatów Gwarancji Kultury.

Nagrody zostały przyznane w ośmiu kategoriach: Literatura, Teatr, Film, Muzyka poważna, Jazz, rock i inne…, Kultura alternatywna i sztuki wizualne, Osiągnięcia w twórczym rozwoju dzieci i młodzieży oraz, po raz pierwszy w tym roku, Nowa nadzieja – stypendium dla najbardziej obiecującego twórcy młodego pokolenia.

(...)

Gwarancję Kultury w dziedzinie Sztuki wizualne zdobyła grupa „Penerstwo”. Została założona w Poznaniu w 2007 roku a jej członkami są: Piotr Bosacki, Wojtek Bąkowski, Konrad Smoleński, Radosław Szlaga, Tomasz Mróz, Iza Tarasiewicz, Magda Starska. Estetyka "Penerstwa" nawiązuje do lat 80. ubiegłego wieku, kiedy to w sztuce polskiej zaczęła dojrzewać radykalna postawa wśród artystów. „Penerstwo” zostało nagrodzone za działalność wystawienniczą w 2010 roku.

Zwycięzcą w kategorii Nowa nadzieja – stypendium dla najbardziej obiecującego twórcy młodego pokolenia jest Kuba Czekaj, największa nadzieja polskiego kina.

Gala wręczenia Gwarancji Kultury odbyła się 16 kwietnia w Fortecy w Warszawie i była transmitowana w TVP Kultura.

more

Nie mam na nic czasu. Mejle i życie leżą odłogiem.

„Za młodu chce się być nie wiadomo kim, a kiedy się nie udaje, reszta mija szybko i bez smaku” -

mówi Janusz Gajos jako Pan R. w spektaklu Teatru Telewizji „Boulevard Voltaire”, w reż. Andrzeja Barta

Rozmawiałam z mamą o niepowodzeniach. Mam wrażenie, że takie rozmowy odbywają się symultanicznie na całym świecie. Usłyszałam, że jeśli mi się w świecie nie spodoba, nie będę szczęśliwa, zgubię się lub po prostu mi się nie uda, zawsze mogę wrócić do domu. Że dom jest na zawsze mój. To dobry moment żeby to usłyszeć. 

Odpowiedziałam jej, że życie jest tak długie, że zdążę zrobić wszystko. Zobaczyć świat, wiele razy zmieniając plany miejsca i czynności, że zdążę pomieszkać w domu i zdążę wszystko zaprzepaścić i wszystko wygrać.

Dziś po przeczytaniu wywiadu z Gajosem myślę, że moja mama nie mogła mi powiedzieć, że wcale aż tak wiele czasu nie ma, bo jego prędkość i temperatura są zmienne. Mam więc uzasadnione obawy, że czasu się nie zyskuje i nie ma szans na jego pozyskiwanie.

Moja mama mnie pilnuje, ale tak jak pilnuje się gołębia pocztowego wysłanego w drugi koniec świata.

Kompas Sztuki

Podobnie jak w ubiegłym roku niekwestionowanym liderem Kompasu Sztuki jest Mirosław Bałka. Po spektakularnym sukcesie, jakim okazała się wystawa w prestiżowej Tate Gallery w Londynie, stał się światowym klasykiem gatunku.

(...)

Od kilkudziesięciu lat w pierwszej setce najlepszych polskich artystów współczesnych znajdują się m.in.: Magdalena Abakanowicz, Roman Opałka, Mirosław Bałka, Jerzy Nowosielski, Jan Tarasin, Edward Krasiński, Stefan Gierowski, Wojciech Fangor. Próby klasyfikowania ich twórczości zawsze budziły wiele zastrzeżeń.

Gdy w 1990 r. na łamach „Polityki" został opublikowany ranking przygotowany przez krytyka sztuki Tomasza Rudomino, protestowano – jak wspominał autor – „przeciwko samemu pomysłowi, próbie usystematyzowania twórczości artystycznej na wzór rankingów komercyjnych, ukazujących się na Zachodzie list najbogatszych tenisistów czy najwięcej zarabiających aktorów".

W 1990 i 1995 r. w tamtych rankingach na pierwszej pozycji była Magdalena Abakanowicz. Roman Opałka w 1990 r. znajdował się na trzecim miejscu, pięć lat później na drugim. Mirosław Bałka w 1990 r. zajmował 28. pozycję, pięć lat później już trzecią.

Wszyscy ci artyści po 20 latach są liderami Kompasu Sztuki ukazującego się w „Rz" już po raz czwarty. Ranking prezentuje najbardziej liczących się rodzimych artystów współczesnych. Zostali oni wskazani przez 80 prestiżowych galerii komercyjnych i publicznych.

W najnowszym, prezentowanym dziś Kompasie Sztuki pierwsze miejsce zajął Mirosław Bałka. Jest artystą niszowym, trudnym w odbiorze dla szerszej publiczności. Nigdy nie będzie twórcą popartowym. Jego prace znajdują się w prestiżowych światowych kolekcjach muzealnych i prywatnych.

Drugie miejsce przypadło Jerzemu Nowosielskiemu. Jego prace od dawna biją rekordy na aukcjach. Za „Porwanie Europy" (Polswiss) zapłacono 295 tys. zł. Artysta niedawno zmarł, ale ceny jego dzieł raczej nie wzrosną, bo od lat 90. nie tworzył. Jego talent doceniają rodzimi kolekcjonerzy. Pozostał gwiazdą lokalną w najlepszym tego słowa znaczeniu.

more

pink plunk

I'm selfish, impatient and a little insecure. I make mistakes, I am out of control and at times hard to handle. But if you can't handle me at my worst, then you sure as hell don't deserve me at my best.

Jestem samolubna, niecierpliwa i trochę niepewna siebie. Popełniam błędy, tracę kontrolę i jestem czasami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie potrafisz znieść mnie kiedy jestem najgorsza, to cholernie pewne, ze nie zasługujesz na mnie, kiedy jestem najlepsza.

Marilyn Monroe




fot. Dominika Faryno

Będę pisać mało ale zajebiście.

D.R. : wpadnij na slam do Torunia - będą zwroty i 500 pln do wygrania. 9 maj.

K.K. : postaram się być 9 maja. wiesz... ja nie produkuję dużo tych wierszy. chyba kiepski ze mnie slamer.

D.R. : może nie dużo ale za to zajebiste. tako rzekłem jako wybitny krytyk.

babsko gadać prze

Dorota Buczkowska / z facebooka bez zgody autorki
nowa seria - 2010

the blog will never move on / will appear always in the useless fog / with no other microclimate factors influencing it

Szukamy prac i domu. I know I know shit mało skutecznie.

be as easy as falling off a log

usłyszane w tramwaju: " romans? uwikłać się w romans na trzeźwo jest dużo trudniej, uwierz "

hel-looks

jestem sobie
jestem głupi
co mam robić
a co mam robić
jak nie wiedzieć
a co ja wiem
co ja jestem
wiem że jestem
taki jak jestem
może niegłupi
ale to może tylko dlatego że wiem
że każdy dla siebie jest najważniejszy
bo jak się na siebie nie godzi
to i tak taki jest się jaki jest

(miron b)

My z PDP i oni z Gldsmth jesteśmy po plenerze. Ale zanim o nim... głowy czyszczenie.

jeffrey milstein

Warsztat malarski z dziećmi.

świnkotrzcinka
podpyszczek purpurowy
chrobotniczka
lisiczajka
łun biały
rokietnik mandaryński
napieracz mały
glumochłon głębinowy
garbaczek
nosołek
wiatrownik
gryzonos
pikaburak
trawośluz
czarna wibrówka
drakulik szorstki
psiograjec
burczyk europejski
pyszczek ogoniasty


Autor: Lutek

PLENER

"Co za ponury absurd, żeby o życiu decydować za młodu, kiedy jest się kretynem."